વસંત

વાસંતી વાયરાએ કીધું અડપલું
ને ખિલ્યો ગુલમહોર મારે અંગ
ભૂલી ને ભાનસાન હું તો વહેતી રહી
એ વાયરાની સંગ સંગ.

ફોર્યો ફાગણને ફોર્યો ઓલો કેસૂડો
ને છંટાયો ગુલાલ મારે અંગ
છંટાણી લાલિમા એ રંગોની ચારેકોર
ને ભૂલીને ભાનસાન હું તો રમતી રહી
એ રંગોની સંગ સંગ.

રૂખા એ વૃક્ષો બન્યા સજીવન,
ને મહેકી ઉઠ્યા ફૂલડાં વન ઉપવન
ફેલાણી એની મહેક ચારેકોર
ને ભૂલીને ભાનસાન હું તો મહેકી રહી
એ ફૂલોની સંગ સંગ

ટહુકો મધુરો ગુંજતો કોયલનો
જાણે રેલાયા બંસીના સૂર
સૂરોને તાલ ખેલંતો કાનૂડો ફાગ
ને ભૂલીને ભાનસાન હું તો રંગાતી રહી
એ કાનૂડાની સંગ સંગ

વાસંતી વાયરાએ કીધું અડપલું
ને ખિલ્યો ગુલમહોર મારે અંગ.

શૈલા મુન્શા

 

વૈશાખી વાયરો

કોઈ વ્હાલું રે લાગ્યું વૈશાખમા …
એવો પવન આજ હૈયે ચડયો કે અમે જઈ બેઠા કાળઝાળ પાંખમાં
કોઈ વ્હાલું રે લાગ્યું વૈશાખમા….
આંસુ ને ગીત પાસ પાસ બેય આવિયાં ઈ પળનો કલશોર કાંઈ મીંઠો
ચારે દિશાએ મને તેડી લીધો ને મારો પડછાયો કોઈએ ન દીઠો
પાંદડુંય આમ ક્દી ઓળખે રે નૈં અને મન ગયું આંબાની શાખમાં
કોઈ વ્હાલું રે લાગ્યું વૈશાખમા…….
કંકુમાં આંગળી હું બોળું ન બોળું ત્યાં તો ગામ આખું થૈ જાતું ઢોલી
સૌ આજ એટલાં બહાવરાં બન્યાં કે બધાં ભૂલી ગ્યાં પોતીકી બોલી
તડકા ને ધૂળનાં રે ટોળાં મળ્યાં રે મને તોરણ બાંધેલ બારસાખમાં
કોઈ વ્હાંલુ રે લાગ્યું વૈશાખમા……..

-નવનીત ઉપાધ્યાય

 

ફાગણની વધામણી

આંખ્યુંના આંજણમાં ફાગણનો કેફ અને અંબોડે કેસુડો લાલ;
રંગ ને સુગંધના સરવરિયે સંગ સંગ સાંવરિયા રમવાને ચાલ !

આવતા ને જાતા આ વરણાગી વાયરાએ મચાવ્યાં છે ઝાઝા તોફાન;
ભૂલીને ભાન ભંવર ભમતો ભમે છે આજ પુષ્પોના અમરતને પાન.
આંબલિયે બજવે છે કોકિલ બાંસુરિયા અંતરને ઊંડે ઉછાળ;
રંગ ને સુગંધના સરવરિયે સંગ સંગ સાંવરિયા રમવાને ચાલ !

લૂમઝૂમતી મંજરીની હરિયાળી મ્હેક મારી મબલખ જગાવે છે ઝંખના;
નજરુંને હેરીને જોયું જરીક, કેવાં ઊડે પતંગિયા અજંપના !!
થઇને ગુલાલ આજ રંગે ઘરાની ધૂળ વાયરાના રેશમી રૂમાલ;
રંગ ને સુગંધના સરવરિયે સંગ સંગ સાંવરિયા રમવાને ચાલ !

સુરેશ દલાલ

 

મારી ઉગી’તી લીલ્લી સવાર

કૂપળ ફુટ્યાનું મને સપનું આવ્યું
ને મારી ઉગી’તી લીલ્લી સવાર
સુરજ પહેરીને થયો , હરિયાળા સાફાને
લીલુડે ઘોડે અસવાર……
મારી ઉગી’તી લીલ્લી સવાર

આંખ્યુંની છાજલીયો વારતાઓ થઈ ગઈ ને
છત્રી નો ઉતર્યો ખુમાર
તડકાઓ આજ હવે લાગે છે છાંયડા ને
છાંયડાઓ મળતા ખુવાર……
મારી ઉગી’તી લીલ્લી સવાર

રણમાં લહેરાય હવે લીલા વંટોળ
નથી મ્રુગજળનો સહેજે અણસાર
ધરતીયે ટાઢકથી ધગધગતી આજ
જાણે મખમલીયો મ્હોર્યો જુવાર……
મારી ઉગી’તી લીલ્લી સવાર

ભાલેથી દડદડતાં પ્રસ્વેદી સસલાંઓ
ઝાકળનો જાણે અવતાર
અગનિની પરબુને માંડે , જે ભામાશા
એને છે ઝાઝા જુહાર…….
મરી ઉગી’તી લીલ્લી સવાર
ડો.જગદીપ નાણાવટી

 

વાયા વાસંતી વાયરાઓ વ્હાલના

વાયા વાસંતી વાયરાઓ વ્હાલના
કેવા ટશીયા ફુટ્યા છે એના ગાલના
વાયા વાસંતી વાયરાઓ વ્હાલના

ઝરમર ઝરમર વર્ષા વરસે
ખળખળ ખળખળ ઝરણાં ગહેકે
એણે સાથીયા પુર્યા છે કેવા તાલના
વયા વાસંતી વાયરાઓ વ્હાલના

લાલ ચણોઠી ફાંટ ભરીલો
કેસુડાને હાથ ધરી લો
બધાં વાસી થઈ જાય રંગ કાલના
વાયા વાસંતી વાયરાઓ વ્હાલના

વીજળી ચીતરે કેડી નભમાં
ચાસ પડ્યા ખેતરના પટમાં
કોણે ચાતર્યા ચીલા છે આવા ચાલના
વાયા વાસંતી વાયરાઓ વ્હાલના
ડો.જગદીપ નાણાવટી

 

હાલો હાલો વસંત કેરાં મેળે

તડકાને પહેરીને રોમ રોમ આજ હાલો
વાસંતી વાયરાને મેળે
છતરીઓ ઓઢી લઉં છાયડાની એવી કે
છાંયડો ન જાય કોઇ એળે
કે હાલો હાલો વસંત કેરાં મેળે
કે હાલો હાલો વસંત કેરાં મેળે…..

ફાગણીયો કેસુડો, આંબાના મોર,
ઓલ્યા ખેતરીયા મોલ મારા ભેરુ
કાળી કોયલ કરે ટહુકાનું ટપકું કે
આભડે ના નજર્યુંના એરુ
બધી કોતરોયે થાય મારી ભેળે
કે હાલો હાલો વસંત કેરા મેળે

લૂમ ઝૂમ વ્રુક્ષોની હાટડીએ હિચકંતા
પોપટ, મેના ને હંસ, હોલા
કુદરતના લીલુડે પિંજર પૂરેલાને
કેમ પૂરો પાંજરમા ઓલા ?
હવે કોણ આવી વાત્યુ ઉખેળે
કે હાલો હાલો વસંત કેરાં મેળે

ઉડતાં પતંગીયાઓ મખમલીયા ચકડોળે
બેસી આકાશ આખું માણે
આંખોને આંકડીયે લટકીને દોમ દોમ
મનડુંયે હિંચાતું જાણે
આખું આયખું એ લેતા હિલેળે
કે હાલો હાલો વસંત કેરાં મેળે

મનખોયે આજકાલ વકર્યો છે એવો કે
હડિયુ કાઢે છે થઈ ઘેલો
ભાળે ના ભગવાને દીધેલો મેળો ને
ઊભરાતાં મોલડાં, મોટેલો
ક્યાંય સુધર્યાં છે કોઈ એની મેળે ?
કે હાલો હાલો વસંત કેરાં મેળે…..
ડો.જગદીપ નાણાવટી

 

વસંત

વાસંતી વાયરો વાયો ‘ને હૈયું હિલોળે ચઢ્યું;
લાગ્યું હાથ આજે એક અણમોલ રતન સુવર્ણમઢ્યું.

રક્તરંજિત હૈયું કેવું ભીંજાયું આજે પ્રેમ-રંગમાં;
ધબકતું, અનુભવતું ઉલ્લાસ એવું આજે ઉમંગમાં.

મહેંકે છે કેસૂડો ‘ને ફૂટે છે મોરલા આંબાં પર;
મલકે છે આ ધરા, ચહેકે છે પંખીડાં ડાળીઓ પર.

કેવી આ અનુભૂતિ ‘ને કેવી આ સૃષ્ટિ નવી જ જાણે;
પ્રિયાની યાદ છે ‘ને પ્રિયા આ રહી પાસે જ જાણે.

હૈયાંનો રણકાર ગાજે છે, હૈયું પોકારે છે આજે;
આવી રે આવી રૂડી વસંત, એવી પ્રેમની ઋતુ આજે.

ચાલ સખી, ચાલ મારી સાથે, રખડીએ આભમાં;
પામીએ સુખને, માણીએ પરમાત્માને સાથમાં.

ખળખળ વહે છે નીર ઝરણામાં, એવું જ છે આ હૈયામાં;
મનનો રાગ થંભી ગયો જાણે, પ્રેમ વહે હૈયામાં.

શું જીતવી આ માયાને, જકડી રાખે ભવ-બંધનમાં જાણે;
પામીએ અંતિમ સત્યને, ચાલને છોડીને બધું કોરાણે.
– ચિરાગ પટેલ

 

વસંત

શિયાળે રૂડી જો ને આવી આ વસંત,

આવી આ વસંત

રૂડી શિયાળે આવી આ વસંત.

વૃક્ષોના પાન પર,કેસુડાની ડાળ પર

લહેરાતી આવી આ વસંત,

રૂડી શિયાળે આવી આ વસંત.

કળીએ કળીએ, પંખીએ પંખીએ,

કેવી કિલકિલાટ કરતી ખીલી આ વસંત,

રૂડી શિયાળે આવી આ વસંત.

સુર્યની સાથે,ઉષા ને સંધ્યાનો

સોનેરી તાજ લાવી આ વસંત

રૂડી શિયાળે આવી આ વસંત.

પ્રેમરૂપી ઋતુ કહેવાણી વસંત,

“મન”ના હૈયામાં સમાણી આ વસંત,

રૂડી શિયાળે આવી આ વસંત.

ડૉ. હિતેશકુમાર મુક્તિલાલ ચૌહાણ “વિશ્વાસ”

 

શિયાળો

હવા થઈ ભારે ને થીજી ગયો શિયાળો
શીતળ લહેરીએ લહેરાઈ ગયો શિયાળો

પહોં ફાટતાં પંખીના કલરવે ગાયો શિયાળો
હુંફાળી સેજમાંથી આળસ મરડી ઊઠયો શિયાળો

ઊંચા ઓટલે, કૂણાં તડકે બેઠયો શિયાળો
હાંફી ને હુંફાળી ચાદરમાં લપટાયો શિયાળો

ગુલાબી સાંજે નવોઢા જેમ શરમાયો શિયાળો
ઘુંઘટો તાંણ્યો રાતે, જગ, જળ, વાયુ ને થંભી ગયો શિયાળો

તાંપણે તપ્યો તોય હાડે ધ્રુજતો ઠૂંઠવાયો શિયાળો
કડે-ધડે તંદુરસ્તી નું ભાંથું બાંધી ગયો શિયાળો
– પ્રવિણ કે.શ્રીમાળી