બે દાયકાઓમાં
જે દીકરીને ઝુલાવી, રમાડી-
ભણાવી-ગણાવી, હસાવી-
કેળવીને ઉછેરી પણ !
ને છેલ્લે,
વિદાયવેળાએ રડાવી પણ ખરી !
પણ હવે?
પ્રશ્ર્ન થાય કે શૂં કરી શકીએ આપણે?
એ આખરે તો ચાલી, આપણને એકલા મૂકીને…
આંખોમાંથી ઢળેલા અશ્રુબિંદુને
હથેળીમાં ઝીલી,
‘દીકરી’ એવું નામ આપી,
ગોળ-ગોળ ફેરવીએ..!
કંઇક એમ જ રમાડીએ દીકરીને, જીંદગીભર !!
આ અવસરે બીજું ઝંખી પણ શું શકીએ આપણે???
-‘શ્યામ’ વઘાસીયા [04.02.2013]
– દીકરી-વિદાય વેળાએ –
15
ફેબ્રુવારી
chandravadan
29/07/2013 at 8:01 એ એમ (am)
DIKARI…VHALNo DARIYO !
Nice Post in Ghanshyam’s Words.
Enjoyed !
DR. CHANDRAVADAN MISTRY
http://www.chandrapukar.wordpress.com
Long time back you graced Chandrapukar.
Inviting you to my Blog !